Zingen bij de Cheetah's!
In mei was er altijd de 'Grote School Avond' in de Schouwburg. Opzet zeer traditioneel,
een toneelstuk waar geen eind aan kwam en vervolgens " Bal " (en daar ging het immers om ! ). In de mooie grote foyer een dixieland band waar natuurlijk geen hond zat, behalve wat leerkrachten en beneden in een veel kleinere ruimte een 'Rockband ' waar het altijd overvol was, ook een traditie.......
In mei 1962 zag ik ze dan dus voor het eerst: The Cheetah's !!...... beneden in die
schouwburg......!!!
Een week later repeteerde ik reeds met the Cheetah's op zondagmiddag in de
Rijkmanstraat,
The Young Ones werd geperfectioneerd en Forty Days kwam er nog bij....
Zondagmiddagen lang repeteren, Dynamite weer een nieuw
nummer! ......repeteren ?.......voor wat ?........een teenagershow !
was het antwoord, wanneer was nog onduidelijk.
Later, in 1965, speelden wij (the Skybolts ) samen met the
Cheetah's in de Skybolt Soos (zie fotoalbum), op dat moment reeds een zeer
bekende uitgaansgelegenheid en wederom had ik weer dat gevoel van enorme
bewondering voor die groep zoals drie jaren eerder.
Red Sails In The Sunset, dat stond weer als een huis.
Met The Skybolts / MEG Session en White Comets heb ik later
prachtige tijden meegemaakt, maar onbewust zijn die Cheetah's
altijd als zeer indrukwekkend in mijn hersenen voort blijven leven
zodat ik nu met trots mede kan delen: IK WAS OOIT DE ZANGER VAN THE CHEETAH'S!
(ook al ging het maar om drie nummers en was het maar voor een zeer korte periode)
Eind 1961 had ik (Ed Krebbers) me met een klasgenoot ingeschreven voor zo'n 'Bonte Avond' !
Op de lagere school hadden wij veel succes gehad met een soort Everly Brothers
act en waarom het niet eens, als kersverse eerste klassers, geprobeerd op de ULO ?
De 'generale repetitie' in HUZ 's middags staat me nog helder voor de geest.
Nog diep onder de indruk van de Little Stranger Boys, die begonnen en nooit
waren opgehouden als ze niet door een leraar bijna van het toneel waren getrapt,
deden wij onze Everly act.
Men vond het prachtig en Jannes Peters die al reeds in de derde klas van de Europaschool
zat en daar keek je wel even torenhoog tegenop, bood mij aan 's avonds zijn solid body
Höfner gitaar te lenen, die klonk wel even wat beter dan mijn akoestische Egmond met
elementje.
Het liep die avond gesmeerd en Jannes vroeg mij of ik misschien zin had om bij de
Cheetah's te komen zingen. Ik had nog nooit van de Cheetah's gehoord en gezien mijn
leeftijd (12) was dat denk ik ook niet vreemd, maar ik vond het wel prima.....ik hoor nog
wel van jullie.
Het was echter bij woorden gebleven, want er gebeurde bitter weinig en....... ik zat
er ook niet zo mee........die Cheetah's........dat kwam wel een keer.
Dit was muziek van een andere planeet, Wonderful Land dat ik tot dat moment alleen
maar via de radio had gehoord, hoorde ik nu live, compleet met galm, alles erop en
eraan, volgens mij waren het The Shadows in cognito, dat kon niet anders !!! Die
Shadows waren grapjassen.......
Als ik nu mee zou zingen zou ik Cliff zijn, Jannes Peters had toch gevraagd of ik
de band wilde komen ? The Young Ones daar ging die met intro en al......schouwburg
1962........mijn debuut bij the Cheetah's!
Die avond ben ik de schouwburg uitgezweefd en heb een week niet geslapen.
The Cheetah's was een voornamelijk instrumentale groep en het bleef lange
tijd bij die drie zangnummers...... en mijn gitaar dan?
We hebben al twee rythmegitaristen en een basgitarist en Jannes Peters was
als sologitarist in Deventer in die begin jaren zestig al een legende,
dus mijn gitaar kon ik thuislaten.
Alleen zingen was toch niet mijn hoogste ambitie in 1962 en mijn interesse
verwaterde.
Die teenagershow heb ik dan ook niet meer meegemaakt.