Ziek van Leo en Hank
Fender Stratocaster, de gitaar waar het allemaal om ging
In 1954 ontsproot aan het geniale brein van de Amerikaan Leo Fender een gitaarontwerp,
dat zijn weerga tot op de dag van vandaag niet kent. Een gitaar met briljante tonale,
functionele, ergonomische en esthetische kenmerken. De Fender Stratocaster was een feit.
Nog steeds is deze gitaar in ongewijzigde uitvoering te koop!
Dat Leo met zijn geesteskind vele gitaargoden in spé tot geestelijke wanhoop zou drijven
had hij zeker niet vermoed.
Aanvankelijk was de introductie van de Stratocaster in Nederland, en in Deventer dus
helemaal, onopgemerkt gebleven. Totdat een Engels bandje, genaamd The Shadows, onder
aanvoering van de fors gebrilde Hank Marvin, op het toneel verscheen. De Ferrari rode
Stratocasters en de geheel nieuwe muziekstijl maakte een verpletterende indruk op
talloze jongeren.
Beginnende gitaristen waren echter redelijk. Leren spelen op een Strat, zoals de
gitaar liefkozend wordt genoemd, was ook weer wat overdreven. De meest gemaakte
start was op een Egmond gitaar. Een Nederlands product van buitengewoon slechte
kwaliteit, kortweg en kloten gitaar. Maar met een prijs van vijftig piek het enig
haalbare. De firma Reichenbach in de Nieuwstraat weigerde destijds Egmond te verkopen.
Met als motivatie: Die dingen trekken al krom in de winkel werd voorkomen, dat kopers
terug kwamen met klachten.
Ondertussen waren in Nederland groepen als de Blue Diamonds, Jumping Juwels of ZZ
en de Maskers populair geworden. Zij speelden op Stratocasters en boden de gelegenheid
de gitaar van dichtbij te zien!. Een enkele brutale schelm stapte op het toneel
om de
Strat even aan te raken, te voelen. Ook die eerste keer was onbeschrijfelijk!
Voor vele Deventer gitaristen is uiteindelijk de droom waarheid geworden.
Vanaf 1965, na jaren sparen, goed verdienen met de band en een steeds groeiende
welvaart, speelden de meeste betere bands met de Fender Stratocaster of andere
top klasse gitaren als Fender Jazzmaster, Burns of Guild.
Dit verhaal is overgenomen uit de Stadskrant van 26 oktober 2000.
Voor velen was op dat moment de toekomst duidelijk: zij gingen gitaar spelen, in een
band, en als het even kan nog veel beter dan The Shadows. Uiteraard was het gebruik
van een Stratocaster daarbij vanzelfsprekend.
Helaas was er een probleempje: een Stratocaster kostte in 1960 ongeveer 1100 gulden.
Het zakgeld van de aspirant artiest was één tot drie gulden in de week.
Een krantenwijk leverde vijf piek op. Pa verdiende per week tussen de veertig
gulden modaal en honderd gulden als ie een dijk van een baan had. En moeder was
gewoon huisvrouw en verdiende dus helemaal niks, behalve alle respect natuurlijk.
Terwijl jij je de blaren op de vingers oefende op dat Egmond kreng hingen aan de
muur foto's van The Shadows. Waar je ook keek, iedere keer het beeld van die
Stratocaster die leek te zeggen: Had je me maar! Velen konden er niet tegen en haakten
af. Maar de echte die hards zetten door, verpatsten hun Egmond aan een enthousiaste
onwetende beginner, en kochten zelf voor zo'n driehonderd gulden een Höfner of
Eko gitaar, look alikes van de begeerde Strat. Afbetaling was vaak de enige
mogelijkheid om een redelijke gitaar op korte termijn te krijgen.
Op weg naar huis bekroop je dan weer dat knagende gevoel van: zij wel en ik niet.
Op een gegeven ogenblik in 1964 gonsde er in Deventer het gerucht dat er bij
muziekhandel Rattink een echte Fender Stratocaster in de etalage stond. Vele
Deventer gitaristen brachten een toevallig bezoekje aan de winkel, even een snaar
of plectrum kopen, en quasi ongeïnteresseerd kijken. Met uitpuilende ogen en een
droge mond stond je naar de Stratocaster te kijken. De grote vraag was: wie zou
hem kopen? Het antwoord kwam snel: Ben Rondhuis van de White Comets. Ziek van
afgunst ging je naar huis: hij wel en jij niet. Je maakte nog een opmerking over
de kleur, die je niet aanstond. Maar toch.
De eerstvolgende zondagavond hadden opvallend veel Deventer gitaristen het idee
opgevat om maar eens naar de Buitensociëteit te gaan. Opnieuw een mentale dreun:
daar stond inderdaad Benno Rondhuis de sterren van de hemel te spelen op een witte Strat.
Ook nu weer na afloop met dat afgunstige gevoel naar huis.
Op 14 april 2001 zullen op het Deventer Sixties Alive concert in De Scheg bij
vrijwel elke band Stratocasters te zien en te horen zijn.