1963 - 1969

Ontstaan
In de ontwikkeling van de Skybolts zijn drie duidelijke fases te herkennen. In de eerste fase werd op een redelijk amateur niveau vooral Shadows en Cliff Richard muziek gespeeld, in fase twee kwam het grotere succes en bereikte de groep een semi professionele status. In de derde fase ging de groep geëngageerde pop muziek spelen, met veel kwaliteit en inzet maar zonder veel succes.

Fase 1
Voor Hans Schalk - sologitaar, Hans Kamphuis- gitaar, Hans Wesselkamp gitaar, Ed Krebbers gitaar stonden, eind 1963, The White Comets model voor een clubje dat wekelijks op de zondagochtend Shadows nummers trachtte te coveren in een huiskamer aan de Tjoenerstraat.
Toen ex-Cheetahs-drummer Jan Diekman het geheel kwam versterken begon het een op een band te lijken.
Hans Schalk verliet de band al snel i.v.m. werkzaamheden als beroepsmilitair en buurjongen Hans Kamphuis werd sologitarist (Han Schalk zou overigens altijd als stand-in beschikbaar blijven).

Er moest een bandnaam komen en het werd SKYBOLTS, als er maar sky in de naam zat was het al gauw goed volgens de band-naam-mode zo begin jaren 60!
The Skybolts werden officieel opgericht op de vergadering van zondagochtend 8 maart 1964. In deze vergadering werden statuten opgesteld en werd in notulen verslaglegging gedaan. De zakelijk leider / manager werd Theo Krebbers, vader van Ed.
Na beëindiging van het contract Nieuwe Kar (zie Optredens) verliet Jan Diekman i.v.m. werkzaamheden The Skybolts. Toon Sotthewes werd per 8 november 1964 de nieuwe drummer.
In maart 1965 verliet Joke Damman de band om als danseres, en in een later leven als Jomanda, verder te gaan; zingen was voor haar toch wat problematisch.
Hans Wesselkamp hield The Skybolts ook voor gezien daar hij zich moeilijk vinden kon in de organisatie-structuur van de band en vertrok eveneens in maart 1965.
Vaste stand-in Hans Schalk werd tijdelijk ritme-gitarist.

The Skybolts hadden zich inmiddels in laten schrijven voor een talentenjacht die gehouden zou worden op 30 april 1965, in het veilinggebouw in Twello.
Hans Schalk bleek op 30 april verhinderd te zijn. Er moest dus een vervanger komen, manager Theo Krebbers werd door Ben Rondhuis (White Comets) getipt: Max Noordewier (ex Dynamite Rockets) zou misschien best in willen vallen, maar hij wilde in de toekomst basgitarist worden. Max viel in en zag af van een carrière als basgitarist.
Deze wijziging in de bezetting kan beschouwd worden als het begin van fase 2.

Fase 2
Zomer 1965: reorganisatie van the Skybolts
Sologitarist Hans Kamphuis wist dat hij de band binnen afzienbare tijd zou moeten gaan verlaten in verband met dienstplicht en Max had al getoond een prima sologitarist te zijn.
Hans Kamphuis werd tot december 1965 slaggitarist, maar zijn toekomstige vervanger werd reeds gezocht en gevonden: Henny Berends.
Tevens werd een nieuwe zangeres aangetrokken: Anita Boontje.
Berry van Koningsveld (ex-Dynamite Rockets) werd de nieuwe technicus.
Bij de opening van de soos, op 6 september 1965 stond er dus een nieuwe zes-persoons band, waarvoor een stevige reclamecampagne gevoerd werd.
Op 22 januari 1966 verliet zangeres Anita Boontje de band en op 1 februari van dat jaar vertrok Toon Sotthewes in verband met dienstplicht, zijn vervanger was Jan Lueks. Er werd geen zangeres meer aangetrokken.
The Skybolts wilden zich meer als Beatgroep, gaan profileren met een sound die met name door de nieuwe Fender apparatuur nu gerealiseerd kon worden en in de Soos en de zalen zonder meer aansprak.

Op zondag 10 maart 1966 het eerste optreden bij Boode in Bathmen, een zaal die in de toekomst naast de Soos een soort thuisbasis zou gaan vormen.
Slaggitarist Henny Berends vertrok eind maart 1966 na een meningsverschil. Er werd geen nieuwe ritmegitarist aangetrokken maar organist John Nijzing en deze bezetting vormde een opstart naar een muzikaal geheel nieuwe periode.
Drummer Jan Lueks zou The Skybolts gaan verlaten in verband met dienstplicht en zijn laatste optreden met de band zou plaatsvinden op 14 mei, de laatste Soosmiddag van het seizoen 66-67.
Gerard Elshof was zijn vervanger en bleek, puur toeval, de zwager van eerste Skybolts-drummer Jan Diekman.
Na twee succesvolle jaren onstonden problemen. Door strengere horeca wetgeving moesten de soos en diverse andere gelegenheden dicht.
John Nijzink gaf te kennen na de laatste Soos de band te willen verlaten, dit in verband met de studie en verkering.

Overwogen werd, na deze mededeling van John, de hele band op te heffen per 31 december 1968, maar er lag nog een afspraak met Mirasound t.a.v. de EP en er was reeds een behoorlijk aantal boekingen voor 1969.

Fase 3
In november besloten Max, Ed en Gerard de band voorlopig voort te zetten en voor 1969 werden in de plaats van John een zanger, Leo Ganzefles en op free - lance basis saxofonist Joop Scherpenhuizen (ex Rivertown Dixieland Jazzband) aangetrokken.
Deze nieuwe band zou begin december met de repetities starten en een meer geëngageerd repertoire spelen. Het publiek accepteerde de veranderingen niet, de nog lopende contracten werden geannuleerd. Joop Scherpenhuizen en Leo Ganzefles verlieten de band.
Max, Ed en Gerard repeteerden als trio verder op zoek naar nieuwe mogelijkheden. Eind maart werd de band versterkt met organist Dick Verra (ex Math ), met een repertoire gericht op Rythm & Blues.
Ook nu weer was het muzikaal goed voor elkaar (er is van deze bezetting nog een prima demo uit 1969 die op de CD Terug in de Toekomst deel II staat).
Oefenen en oefenen, maar geen optredens. Door de nieuwe Horeca wetgeving was het aantal buhnes enorm geslonken. De behoefte aan live - muziek verminderde sterk door de opkomst van discotheken. En er waren de annuleringen van begin 1969.
Drummer Gerard Elshof verliet de band eind april na een onbenullig meningsverschil, Aloys Alma (ex- Return Of Ex) werd zijn vervanger. Feitelijk was dit het einde van de Skybolts.

Na korte tijd keerde Gerard weer terug. Het trio besloot verder te gaan onder de naam MEG Session groep. Later werd de naam veranderd in Crossroad en weer later in Backyard.

Het eerste optreden (voor de nog naamloze band) was in de Rooty Tooty Club te Hengelo.

Na een periode van stevig repeteren in een gebouwtje van de Nederlandse Spoorwegen achtte de band zich rijp voor de buhne en onder het motto al doende leert men werd veel ervaring opgedaan in de Nieuwe Kar Klarenbeek.

Over de periode van 13 september tot en met 7 november 1964 werd iedere week opgetreden op de zaterdagavond van 19.30 tot 23.00 en de zondagmiddag van 14.30 tot 17.30.
Vooral de zondagmiddagmiddagen bleken een schot in de roos,iedere week "volle bak.

Diverse optredens vonden plaats rond Deventer, de Harmonie in Olst, de Smidse in Wilp, Zaal Schoot in Heeten en de Harmonie in Twello.

Naar aanleiding van het succes op de zondagmiddagen in Klarenbeek besloot de fanclub met ingang van december 1964 wekelijks fanmiddagen te organiseren van 14.30 tot 17.30 uur in het zaaltje De Dam in Deventer met natuurlijk optredens van The Skybolts.
Na een wat aarzelend begin begon het al spoedig goed te lopen.
De Dam bleek qua toeloop al snel veel te klein (laatste optreden op 31 januari 1965) en zodoende werd op zondagmiddag 7 februari 1965 de Skybolt Soos geopend, een zaal met een veel grotere capaciteit, gelegen aan de Assenstraat 23 in Deventer, waar vanaf die datum op het bekende tijdstip wekelijks met veel succes werd opgetreden.

Op 27 november 1965 zou ter gelegenheid van de opening van het overdekte zwembad een groot Nationaal Concours voor Jazz- en Beat orkesten plaatsvinden in de Buitensocieteit in Deventer, georganiseerd door de gemeente Deventer en gepresenteerd door Joop van de Kroft.
Het was voor Deventer begrippen groots opgezet, met o.a. aandacht van VARA radio en veel publiciteit.
Veel bands uit het gehele land gingen voor de eer en The Skybolts sleepten in de afdeling Beat de eerste prijs in de wacht met het nummer Cruel Sea.

De Skybolts speelden live in het VARA radio programma Ringo. Verdere medewerkenden waren: Kees van Maasdam- presentatie, het VARA Dansorkest, Ben Cramer, Patricia Paay (die op die avond huilend door de coulissen liep omdat haar handtasje was gestolen) en de Beatgroepen: Moan (later Long Tall Ernie and the Shakers) uit Arnhem, The Fortunes uit Engeland en The Skybolts uit Deventer.
Ter promotie van het programma zouden over Moan en The Skybolts een special door de RONO (Regionale Omroep Noord en Oost) worden gemaakt.

0p zondagmiddag 29 december 1968 om 14.00 uur opende de Skybolt Soos voor de 143 ste keer haar deur-en aan de Assenstaat 23 in Deventer.
Van half drie tot kwart voor vier speelde de band in de oude bezetting en van vier tot half zes gingen de nieuwe Skybolts in premiere voor een bomvolle soos.
Om 18.00 uur sloot de Soos haar deuren, ditmaal voorgoed......

Fanclub
In de Nieuwe Kar werd de Skybolts-Fanclub opgericht door Peter Hendriks, Ge Hylkema, Anneke Leurink en John Wibbelink.
Gedurende de bloeiperiode van de Skybolts groeide de fanclub uit tot een zeer actieve club met ruim 350 leden.

Op 16 juni werden voor het Veronicaprogramma Red Band Top Parade interviews opgenomen. Tevens werden Skybolts-in-Amsterdam fotos gemaakt,(op een brug was 12 gekalkt door Provo het begin van een zeer onrustige zomer die Adam te wachten stond), Red Band liet 1000 fotos drukken,voorzien van het opschrift Topdrop en Stophoest, daaronder stond vermeld: Skybolt-topper: Hartstikke dood (eigen nummer.) Goed drop vreten dus maar..........
De Red Band promotie was echter een groot succes.

Apparatuur.
In fase 1 Egmond en Höfner gitaren, oude radios, zelfbouw imitatie Dynacord kasten, Fidelio zelfbouwversterker. Een Karlson bas-reflexkast werd van The White Comets overgenomen.

In fase 2 en : Fender Stratocaster en Jazz Bass, Fender Bandmaster, Vibrolux en Bassman gitaar versterkers, Geloso en Multitone zang versterkers, Watkins Copycat en Dynacord Echocord echo apparatuur.
Ludwig, Pearl en Slingerland drums.

Fotoalbum

Terug naar begin.